مسیر جاوید

قرآن چند جا پيغمبر را تهديد مى‏كند يك جا راجع به خدا، يك جا راجع به امام، راجع به توحيد مى‏گويد: «لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ»[1] اگر مشرك شوى عملت نابود مى‏شود، تهديد مى‏كند. راجع به امامت هم تهديد مى‏كند، تهديد امامت اين است‏ «وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ» اگر على را معرفى نكنى، رسالت خدا را نرساندى يعنى كل اعمالت هيچ. از توحيد بگذرى پوچ، از امامت بگذرى پوچ. معلوم مى‏شود توحيد و امامت مرتبط است. حالا کم کم آدم مى‏فهمد چرا يك حديث داريم‏ «كَلِمَهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِى»[2]  يك حديث داريم‏ «وَلَايَهُ عَلِىِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ حِصْنِى»[3] معلوم مى‏شود توحيد و ولايت يكى است.

حديث است‏ «كَلِمَهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِى» حصن يعنى قلعه الهى، خداوند فرموده توحيد قلعه الهى است هركه در اين قلعه باشد بيمه است، بعد مى‏گويد «وَلَايَهُ عَلِىِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ حِصْنِى فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِى أَمِنَ مِنْ عَذَابِى» هر دو يكى است، خداوند هم در مورد توحيد مى‏گويد اگر مشرك شوى، شرك يعنى دست از توحيد بردارى عملت حبط مى‏شود، نابود مى‏شود، اگر امامت را هم نرسانى عملت نابود مى‏شود، خيلى مهم است.

امام مى‏فرمود اسلام آمريكايى، اسلام ناب. اسلام آمريكايى اسلامى است كه نماز مى‏خواند روزه مى‏گيرد، قرآن هم حفظ مى‏كند، مثل اينهايى كه آمدند كربلا، كربلا لشكر يزيد نماز هم مى‏خواندند، قرآن هم مى‏خواندند، امام حسين را هم كشتند. نمى‏شود انسان بگويد من خدا پرستم منتهى رهبرم رهبر آسمانى نيست.[4]