مسیر جاوید

درسته که بچه های زیادی خوب و صحیح و سالم به دنیا میان ولی خیلی از بچه ها هم بلافاصله بعد از به دنیا اومدن، می میرن، مثل اونایی که مشکل قلبی دارند، یا فلج به دنیا میان یا نابینا و ناشنوا می شون و یا هزار جور عیب دیگه پیدا می کنند.

خدا چرا این کارا رو می کنه؟ بچه طفل معصوم چه گناهی کرده که از لحظه به دنیا اومدنش فلج باشه؟

همه ما این سوال و یا سوالاتی شبیه این رو شنیدیم، حتی ممکنه به ذهن خودمون رسیده باشه. جوابش هم خیلی پیچیده نیست. ببینید توی این مثال بالا حق با سوال کننده ست، بچه گناهی نداره، ولی خب گناه خدا چیه؟ ممکنه پدر و مادر باشه اشتباهی کرده باشند که نتیجه ش شده این. خب حالا پدر و مادر یه اشتباهی کردند، بچه باید تاوانش رو بده؟ این سوال منحصر در بحث خلقت نیست. همه ظلم ها همینطور هستند. فرض کنید من یه سنگ رو می زنم به پیشونی یه بچه. خب دردش می گیره، ولی اون گناهی نداره، گناه از من بوده، ولی اون داره دردش رو می کشه. سوال آخر اینجاست که مگه خدا نمی تونه جلوی این دردها و مشکلات رو بگیره؟ خب معلومه که می تونه، ولی قرار نیست خدا هر کاری رو که می تونه انجام بده. اینطوری سنگ رو سنگ بند نمی شه. فرض کنید یه کشاورزی که تو زمینش پیاز کاشته، به خدا بگه: خدایاخودت که می دونی امسال وضع پیاز خوب نیست، قربونت، اینا رو کیوی کن.[1]

در آخر می رسیم به یک آیه قرآن که می فرماید: خدا هرگز هیچ ظلمی به بنده هاش نمی کنه.[2]