قانون

جنگ‏ هايى كه مى‏شه، اختلاف‏ هايى كه پيش میاد و ريشه‏ ى اختلاف‏ ها و تمام درگيرى‏ ها بر اساس شركه. قانون دو تا مى‏شه، با هم دعوا مى‏كنند. اما قانون خدا كه شد دعوا هم نمى‏كنند. من مى‏خوام بگم: من درست مى‏گم. شما مى‏خواى بگى: من درست مى‏گم، چون من، منم و تو، تویى، دو تا شديم دعوا مى‏شه. اما اگه من، من بودن خودم رو كنار بگذارم و تو، تو بودن خودت رو كنار بگذارى و هر دو تسليم حق بشيم، حق يكیه و دعواها مى‏خوابه. ريشه‏ ى همه‏ ى فتنه ‏ها شركه. دواى همه‏ ى فتنه‏ ها توحيد. اگر توحيد انسان كامل باشه و براى خدا كار بكنه، مردم استقبال بكنند يا نكنند، قهر نمى‏كنه و عقده‏ اى هم نمى‏شه.[1]



[1] برنامه درسهايى از قرآن سال 61    احكام،اخلاق،عقايد2 ص : 4