مسیر جاوید

طبیعت بی هدف و بیهوده و بدون نظم نیست. همه اینها شاهدی بر توحیدی بودن نظام خلقته.

خیلی اوقات ما فکر می کنیم خیلی از مسائل توی طبیعت بیهوده است و ممکنه هدرشون بدیم. مثل برگی که زرد شده. اما همین برگ زرد خیلی خیلی مهمه. اونقدر که خدا توی قرآن ازش یاد کرده.[1] همین برگ زرد رو که ما بر می داریم می سوزونیم و هدرش می دیم، بهترین کود برای خود درخته. ولی ما  فکر می کنیم بی فایده است. یا مثلا زهر مار؛ فکر می کنیم چون انسان ها توسط زهر مار می میرند بنابراین چیز بد و بی فایده ایه، در حالی که هم این زهر برای خود مار خیلی مفیده و هم اگر درست ازش استفاده کنیم توی درمان خیلی از بیماری ها کمکمون می کنه.

یادمون باشه اگر توی طبیعت چیزی دیدیم که نفهمیدیم چرا خلق شده، سریع نگیم بی فایده است و به چه دردی می خوره و ...، یه کم بهش فکر کنیم شاید خدا حکمتی داشته که این رو آفریده.