نیاز های انسان به انبیا 6

انسان یک موجود بی شکل و در واقع یک ماده خام قابل تربیته. همونطور که قرآن فرموده: «وقتی از شکم مادرهایتان خارج شدید هیچ چیزی نمی دانستید و ما برای شما چشم و گوش قرار دادیم»[1]

این انسان می تونه از ملائکه بهتر و مقرب تر باشه و همین انسان می تونه از سنگ سخت تر و از حیوان پست تر باشه. این انسان می تونه امام حسین علیه السلام بشه و یا می تونه شمر بشه. پس این انسان نیاز به تربیت کننده داره. همون طور که اگر قرار باشه روی زمینی ساختمون بسازیم نیاز به مهندس داریم.

یکی از مسئولیت های انبیا و یکی از نیاز های ما به انبیا همین بحث تربیت هست. همون طور که از توضیحات بالا و مطالب قبلی مشخص شد انسان های معمولی دیگه نمی تونند این کار رو انجام بدن. چون اولا جهل دارند. دوما معلوم نیست خودشون چقدر تربیت شده باشند و سوما که از همه مهمتر هست وصل به قدرت الهی نیستند.

---

[1] سوره مبارکه نحل / آیه 78

نیاز های انسان به انبیا 5

انسان جاهل هست. چه در مورد مسائلی از دنیای اطراف خودش و چه در مورد مسائل زیادی از عالم های دیگه و چه در مورد مسائلی از درون خودش.

پس انسان نیاز داره که کسی این مسایل رو بهش یاد بده. قرآن درباره انبیاء می فرماید: � و یعلمکم ما لم تکونوا تعلمون�[1] یعنی انبیا اون چیزهایی رو که نمی دونستید به شما یاد می دهند.

این مورد یکی دیگه از نیاز های انسان به انبیا محسوب می شه که کسی غیر از انبیاء الهی نمی تونه اون رو برطرف کنه. انبیاء الهی هم چون وصل به قدرت بی نهایت خداوند هستند از عهده چنین کاری بر میان.

---

[1] سوره مبارکه بقره / آیه ۱۵۱

نیاز های انسان به انبیا 4

یکی از خصوصیات زندگی انسانی فتنه انگیزی و دعواست. دو آدمی که کنار هم زندگی کنند احتمال اینکه با هم دعوا کنند زیاده. بر خلاف گیاهان و اشیاء دیگه. دو گیاه که کنار هم باشند اگر هر دو سبز بشن یا هر دو خشک بشن و یا یکی سبز بشه و اون یکی خشک هرگز نمی تونند با هم دعوا بکنند، همین طور دو تا آجری که کنار هم هستند. اما دو تاآدم که کنار هم باشند خیلی اوقات با هم دعوا و جر و بحث می کنند.

به همین دلیل ما انسان ها نیاز به یک قاضی عادل داریم. و انبیا همون قاضی های عادل الهی هستند که این موضوع هم یکی دیگه از نیاز های انسان به انبیا محسوب می شه.[1]

البته شاید گفته بشه که انسان های دیگه هم می تونند مسئولیت این قضاوت رو بر عهده بگیرند. اما اونها هم خالی از دعوا و فتنه و جر و بحث نیستند و ممکنه مصالح و منافع خودشون رو توی این قضاوت ها دخالت بدن.

---

[1] برنامه درس هایی از قرآن سال 60/ نیاز به انبیا / صفحه 2

نیاز های انسان به انبیا ۳

انسان توی زندگی متحیر و سرگردانه. شاید بپرسید چرا؟ چون بارها برامون پیش اومده که کاری رو انجام بدیم و چند روز بعد بفهمیم اشتباه بوده. چون اکثر قانون هایی که گذاشتیم (اگر نگیم همه) نارسایی داره و نیاز داره که یا تغییر پیدا کنه و یا تبصره بخوره. و چون اکثر نظریات دانشمندان و حتی فلاسفه دچار نقص و نارسایی و کمبود هست.

انسان توی این دنیا گیج شده، مثل جهانگردی که وارد یک شهر پر از جاهای دیدنی شده ولی نمی دونه باید کجا بره و چی کار کنه!

به همین دلیل انسان نیاز داره که یک کسی هدایتش کنه و راه رو بهش نشون بده. برای هدایت کردن هم کسی بهتر از خود خدا پیدا نمی شه[1] و خدا این کار رو از طریق انبیا انجام داده. و توی قرآن هم فرموده که: «از کسانی پیروی کنید که از شما مزدی نمی خواهند و خودشان هدایت یافته اند.»[2]

---

[1] سوره مبارکه انسان / آیه 3

[2] سوره مبارکه یس / آیه ۲۱

نیاز های انسان به انبیا 2

ما انسان ها فقط برای خوردن و خوابیدن آفریده نشدیم، اگر اینطور بود باید اعضای بدن مون هم شبیه حیوانات می شد. خداوند ما رو با استعداد و توانایی های فراوانی خلق کرد، و به دلیل همین استعداد و توانایی ها، ما مسئولیت های زیادی داریم. همون طور که در حدیث شریفی از زبان رسول الله (ص) اومده که همه ما مسئول هستیم.[1]

یکی از وظایف انبیا در مقابل مردم و در واقع یکی از نیاز های انسان ها به انبیا اینه که انبیا این مسئولیت ها رو بیان بکنند. مسئولیت هایی که باعث می شه استعداد، ذوق و آرزوهایی که در وجود هر انسانی نهفته هست معطل و بی استفاده نمونه.

---

[1] کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته / نهج الفصاحه / صفحه 611 / حدیث 2163

نیاز های انسان به انبیا ۱

گاهی ممکنه این سوال پیش بیاد که ما انسان ها چه نیازی به انبیا داریم؟

یک از صفات انبیاء که در خصوص نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله) در قرآن ذکر شده «مذکِّر» هست به معنای تذکر دهنده.[1]

همه مون می دونیم که انسان یک موجود فراموشکار هست. پس نیاز به یاد آوری و تذکر داره.

یکی از وظایف انبیاء اینه که مسایلی که مردم فراموش می کنند رو به اونها یاد آوری کنند.[2] (مثل توحید و معاد)

درسته که این سفت در قرآن فقط برای نبی مکرم اسلام (ص) اومده، اما با توجه به تاریخچه زندگی دیگر انبیا به راحتی متوجه می شیم که اونها هم چنین وظیفه ای رو بر عهده داشتند و بهخوبی هم این وظیفه رو انجام دادند.

---

[1] سوره مبارکه غاشیه / آیه 21

[2] درس هایی از قرآن سال ۶۰ / نیاز به انبیاء / صفحه۱

زندگی عادی انبیاء و اولیا

یکی از سوالاتی که هم درباره انبیاء و هم درباره معصومین علیهم السلام وجود داره اینه که این بزرگواران هم معجزه داشتند، هم مستجاب الدعوه بودند و هم علم غیب داشتند. پس چرا خودشون این همه بلا و مصیبت رو متحمل می شدند. چرا موقع این بلا ها از قدرت های خودشون استفاده نمی کردند؟

این سوال دو تا جواب داره:

اولا همون طوری که وقتی مدیر یک سازمان به کارمندش امکاناتی مثل ماشین یا اسلحه می ده به کارمندش می گه که حق استفاده شخصی نداره، خدا هم که به این بزرگواران این قدرت ها رو داده اجازه نداده که از این قدرت استفاده شخصی بکنند. همون طور که یک نیروی نظامی تفنگ در اختیار داره ولی توی دعوا های شخصی خانوادگی یا خیابانی حق استفاده از اون تفنگ رو نداره. اما کسی نمی گه: «اون که تفنگ داشت، چرا از تفنگش استفاده نکرد؟.»

ثانیا قراره که این بزرگان برای ما الگو باشند. برای مثال فرض کنید وقتی بچه کوچک حضرت رسول (به نام ابراهیم) از دنیا رفت، حضرت رسول ایشون رو از طریق معجزه زنده می کرد. بعدش آیا می تونست به مردم بگه که شما توی مرگ عزیزانتون صبر کنید؟ یا اگر امام حسین در مقابله با لشگر یزید از قدرت های آسمانی ش استفاده می کرد کسی به دستورات ایشون درباره جهاد اهمیتی می داد؟[1]

---

[1] برگرفته از درس هایی از قرآن سال 58 / زندگی عادی پیامبران / صفحه۱-۲

هدف بعثت انبیاء

خدا در قرآن می فرماید که خودش پیامبران را مبعوث کرده و به هر کدام از آنها کتابی هم داده است.

اما چرا این کار را کرده است؟ در ادامه آیه خدا می فرماید: برای اینکه یک حکومت عدل تشکیل بشود و بین مردم در مورد چیزهایی که اختلاف می کنند حکم کند.[1]

در واقع هدف بعثت انبیا برقراری یک حکومت عدل بود که مردم در مورد مشکلاتشون و نیاز های روزانه شون به طاغوت ها و قدرت های غیر آسمانی مراجعه نکنند.

البته در ابتدای آیه یک هدف دیگه هم برای مبعوث شدن انبیا ذکر شده و اون هم اینه که انبیا به مردم بشارت و انذار بدن. بشارت برای به بهشت رفتن افراد صالح و انذار برای جهنمی شدن افراد فاسق، تا مردم هر چه بیشتر به این قدرت آسمانی تکیه کنند.

---

[1] سوره بقره / آیه ۲۱۳