عظمت خلقت
+ نوشته شده در یکشنبه پانزدهم مرداد ۱۳۹۶ ساعت 17:53 توسط م.نبی زاده
|
هدف خلقت مرگ
یکی تصویر ذهنی شما از حرم امام رضا علیه السلام (مثلا)
یکی هم یک قلک سفالی
عمر هر دوی اینها یک وقتی تموم می شه.
عمر تصویر ذهنی ما از حرم امام رضا علیه السلام تا وقتی هست که ما اراده داریم این تصویر در ذهن ما باشه و عمر قلک تا زمانی هست که صاحبش اون رو بشکونه.
اما این دو «پایان عمر» با هم کمی فرق می کنه. وقتی ما اراده مون رو از تصویر ذهنی حرم امام رضا (ع) بر می داریم دیگه هیچ اثری از اون تصویر ذهنی نمی مونه و این تصویر ذهنی در واقع فانی می شه.
اما قلک سفالی وقتی می شکنه به تکه های کوچک تری تقسیم می شه. ممکنه این تکه ها رو توی باغچه ای بریزند و تبدیل به خاک یا کود بشه و این تکه های خاکی در قالب خاکی برای گیاهان همچنان زندگی خودش رو ادامه بده.
گاهی ممکنه ما فکر کنیم مرگ انسان جزء دسته اوله. اما در قرآن مرگ مخلوق خدا دانسته شده و بیان شده که هدف از این خلقت آزمایشی برای بهتر شدن اعمال انسان هاست[1] و این یعنی اینکه مرگ یک امر وجودیه نه فنا و نیستی.[2]
بهتره کمی در مورد این مخلوق بزرگ و بلند مرتبه خداوند متعال فکر کنیم و پی به عظمت خالق ببریم.
+ نوشته شده در دوشنبه دوازدهم تیر ۱۳۹۶ ساعت 9:28 توسط م.نبی زاده
|
هدف خلقت
روز 27 ماه رمضان بود و چیزی به عید فطر باقی نمونده بود. من هم برای جزء خوانی به مسجد رفته بودم. همین طور که قاری، آیات رو می خوند من هم نیم نگاهی به ترجمه داشتم. تا اینکه به آیه ای رسید که می گفت: ما جن و انس را نیافریدیم مگر برای عبادت[1] !!!
سوالاتی که از بچگی تو ذهنم بود، دوباره برام مرور شد، ما چرا آفریده شدیم؟ مگه خدا نیازی به عبادت ما داره؟ دستگاه خلقت به این عظمت فقط برای اینه که من بیام نماز بخونم و روزه بگیرم؟ آخه چرا؟؟؟
بعد از جزء خوانی رفتم سوالم رو از حاج آقا پرسیدم.
حاج آقا لبخندی زد و گفت: از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟ به کجا می روم آخر ننمایی وطنم
بعد ادامه داد:
-همونطور که تو ادامه آیات اومده خدا نه تنها از ما رزق و روزی نمی خواد و هیچ احتیاجی به ما نداره، بلکه خودش صاحب قدرت و قوته[2]. طبق آیات قرآن، خداوند متعال از خلقت جهان و ما انسان ها، اهداف مختلف مقدماتی، متوسط و نهایی داشته[3] که هدف نهایی عبودیت و بندگی هست. اون هم نه فقط به معنی نماز و روزه، البته این ها هم خیلی مهم هستند، اما عبودیت به معنای حقیقتی برتر از همه اینها هست که یعنی بنده تا جایی پیش بره که جز خدا به هیچ چیز دیگه فکر نکنه و ... .[4]
+ نوشته شده در شنبه نهم اردیبهشت ۱۳۹۶ ساعت 23:22 توسط م.نبی زاده
|